Thursday, March 01, 2007

Μεγάλος πατριωτικός πόλεμος: Φωτογραφίες και μουσική

Αφορμή για το ποστ είναι μια συζήτηση στο blog του ioannisk σχετικά με την Ιστορία και τις διάφορες ερμηνείες της. Οι παρακάτω φωτογραφίες μου είναι από τον Μάϊο του 2005 στη Μόσχα όπου είχε γιορταστεί η επέτειος των 60 χρόνων από την κατάληψη του Βερολίνου και την αντιφασιστική νίκη.

Αφίσα για τις 9 του Μάη σε κεντρικό δρόμο της Μόσχας:


Πριν από το μουσείο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου:



Φωτογραφίες από το μουσείο:



















Μετά επισκεφτήκαμε και ένα...λούνα παρκ! :)



Απ'όπου φαίνεται ο γιγάντιος πύργος (Ostankino tower) της Μόσχας, ύψους 540 μέτρων!



Και μια φωτο από τον περίπατο, μετά από την επίσκεψη στο μουσείο:



Υποσχέθηκα και μουσική :) Στο κλίμα του ποστ, εδώ μπορείτε να κάνετε download δυο αγαπημένα τραγούδια του Κόκκινου Στρατού, δεν ξέρω αν και πως έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, αλλά εγώ έκανα μια προσπάθεια:

1)Ιερός Πόλεμος (μετάφραση)

Σήκω χώρα απέραντη, σήκω για ηρωϊκό πόλεμο!
καταραμένο πόλεμο, κατά των φασιστών

Ρεφραίν:
“Ατελείωτη μανία βράζει σαν κύμα
προχωρά ο πόλεμος ο λαϊκός, ο πόλεμος ο ιερός”

Διώξτε τους καταπιεστές ιδεών, τους τύραννους
τους ληστές, τους βασανιστές ανθρώπων!

Ρεφραίν

Σαν δυο πόλοι αντίθετοι, είμαστε σε όλα εχθρικοί
για το φως και την ειρήνη αγωνιζόμαστε
αυτοί - για την αυτοκρατορία του σκότους

Μαύρα φτερά δεν θα πετούν πάνω από τη μητέρα χώρα
οι εχθροί δεν θα ποδοπατούν τις απέραντες εκτάσεις!

Ας πάμε με όλη τη δύναμη, την καρδιά, την ψυχή
και τον οίκτο για τη γη μας, για τη Μεγάλη Ένωσή μας!

Σήκω χώρα απέραντη, σήκω για ηρωϊκό πόλεμο!
καταραμένο πόλεμο, κατά των φασιστών

Στίχοι: Λέμπεντεφ – Κουματς, 1941



2)Πόλιουσκα – Πόλε (μετάφραση)

Σε απέραντο χωράφι τρέχουν οι ήρωες
Ναι - οι Ήρωες του Κόκκινου Στρατού!

Κορίτσια, κοιτάξτε το δρόμο μας
στριφογυρίζει μακρινός, ατελείωτος!

Κορίτσια, είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό
Τα άλογα μας με φτερά στα πόδια, ναι – τα τανκς μας γρήγορα!

Η συναδελφική εργασία βράζει!
Εμείς περιπολούμε σήμερα, ναι – είναι η ώρα μας

Κορίτσια σκουπίστε τα δάκρυά σας!
Ας βροντά το τραγούδι μας μαχητικό

Σε απέραντο χωράφι τρέχουν οι ήρωες
Ναι - οι Ήρωες του Κόκκινου Στρατού!


Στίχοι: Κνίπερ - Γκούσεφ

22 Comments:

At 1/3/07 20:43 , Blogger ioannisk said...

Ωραίες οι φωτογραφίες, είσαι τυχερός που ήσουν στην Μόσχα όταν γιορτάστηκε η επέτειος.

Ένα σχόλιο: οι Δυτικοί ορίζουν ως τέλος του πολέμου (στην Ευρώπη, στην Ασία συνεχιζόταν) την 8/5 ενώ οι Σοβιετικοί και πλέον οι Ρώσοι την 9/5.

 
At 2/3/07 16:43 , Blogger Кроткая said...

Όλα αυτά το 2005?

εμ, Πούτιν είν'αυτός...:)

(χαίρομαι που με βρήκες! καλώς σε βρήκα κι εγώ λοιπόν!)

 
At 3/3/07 16:29 , Blogger Disposition21 said...

@ioannisk thanx δεν το θυμόμουν αυτό!

@кроткая Καλώς όρισες krot! Χάρηκα που πέρασες από δω :)

 
At 4/3/07 19:56 , Anonymous Anonymous said...

Ωραίες οι φώτο. Κ πολυ κόκκινο βρε παιδί μου,ειδικά ο Λένιν πρώτη μούρη. Είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση η Ρωσία, ότι κ να λέμε.

 
At 13/3/07 16:10 , Blogger ioannisk said...

Στο post μου για του νομάδες με είχες ρωτήσει αν το βιβλίο "Greece, the Modern Sequel from 1821 to the Present" κυκλοφορεί και στα Ελληνικά.

Η Καθημερινή της Κυριακής έχει κριτική για την Ελληνική έκδοση του βιβλίου: Ελλάδα: Ο θρίαμβος του έθνους- κράτους

 
At 13/3/07 20:45 , Blogger Disposition21 said...

Thanx για το link ioannis :) Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο.

 
At 20/3/07 13:20 , Blogger Κοινότητα Εκάλης said...

bebaia αναφορα δεν εγινε στις σφαγες που εκαναν οι ρωσσοι και το οτι επακολουθησε, ισως και ποτε να μην γινουν γνωστα στο κοσμο, μπορει να εσφαξαν και περισσοτερο κοσμο απο το χιτλερ σε λιγους μηνες

 
At 20/3/07 16:54 , Blogger Disposition21 said...

This comment has been removed by the author.

 
At 20/3/07 17:02 , Blogger Disposition21 said...

Thanx για το σχόλιό σου.

Μια αναφορά στα εγκλήματα του Κόκκινου Στρατού θα ήταν άσχετη, γιατί το ποστ αφορά την γιορτή του 2005 και τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη. Εξάλλου, τα ποιήματα και τα τραγούδια του Κόκκινου Στρατού δεν έχουν σχέση με τα εγκλήματα που διέπραξε.

 
At 27/3/07 02:08 , Blogger Desposini Savio said...

Απίθανες οι φώτο.
Εμένα μου λένε ότι μοιάζω με Ρωσίδα, όταν βρίσκομαι εξωτερικό.
Πρέπει να έρθω καμιά βόλτα προς τα πάνω...

 
At 27/3/07 10:39 , Blogger Disposition21 said...

@desposini

Thanx!

Έλα έλα :)

Που ξέρεις μπορεί καμία προγιαγιά να είχε κατέβει από βορρά :)

 
At 30/3/07 17:06 , Blogger YO!Reeka's said...

α τι ωραία! τώρα σε ανακάλυψα... θα καθίσω να σε διαβάσω

 
At 10/4/07 14:21 , Blogger Provato said...

Μπεεεελπίζω να μη σταματήσεις να γράφεις τώρα που σε ανακάλυψα...


χρόνια πολλά!

 
At 11/4/07 04:39 , Blogger Disposition21 said...

Χρόνια πολλά πρόβατο!
Χάρηκα που με βρήκες. Dont worry υπάρχει και νέο υλικό :)

 
At 11/4/07 04:40 , Blogger Disposition21 said...

Καλωσόρισες YO!Reeka's :)

 
At 11/10/07 19:18 , Blogger panos193 said...

Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες και τα τραγούδια. Θα προσπαθήσω να δώσω μια πιο πιστή μετάφραση :
Για το πρώτο : (ως εκεί που παραθέτεις τα λόγια)

Σήκω, χώρα απέραντη,
σήκω, για θανάσιμη μάχη
με τη σκοτεινή δύναμη του φασισμού
με την καταραμένη ορδή

Με ατέλειωτη ευγενικιά οργή
που σαν το κύμα βράζει
προχωράει ο λαϊκός πόλεμος,
ο πόλεμος ο ιερός

Θ' αντισταθούμε στους στραγγαλιστές
όλων των φλογερών ιδεών
στους βιαστές, τους ληστές,
τους βασανιστές ανθρώπων

Στης σάπιας φασιστικής βρομιάς
το μέτωπο θα μπήξουμε τις σφαίρες
στέρεα φέρετρα θα καρφώσουμε
για της ανθρωπότητας τ' αποβράσματα

Για το δεύτερο :

Χωράφι, χωραφάκι, απέραντο χωράφι
στο χωράφι ήρωες βαδίζουν
ε, ναι, οι ήρωες του Κόκκινου Στρατού

Κορίτσια κοιτάχτε, το δρόμο μας δείτε
σα φίδι προχωράει - δρόμος μακρύς
ε, ναι, χααρούμενος δρόμος

Κορίτσια κοιτάχτε, τον εχθρό να υποδεχτούμε έτοιμοι είμαστε εμείς
τα άλογά μας γοργοπόδαρα
ε, ναι και τα τανκς μας το ίδιο γοργά

Στα κολχόζ ας βράζει η συντροφική δουλειά
εμείς σήμερα θα κάνουμε περιπολία
ε, ναι, σήμερα είμαστε φρουροί

Κορίτσια κοιτάχτε, τα δάκρια σκουπίστε
πιο δυνατά το τραγούδι ας αντηχήσει
ε, ναι, το τραγούδι μας της μάχης

Χωράφι, χωραφάκι, πράσινο χωραφάκι
στο χωράφι ήρωες βαδίζουν
ε, ναι, οι ήρωες του Κόκκινου Στρατού

Όσο για τα εγκλήματα του Κόκκινου Στρατού, είναι μάλλον απλοϊκός ο τρόπος σκέψης που λέει : "τι χιτλερικός στρατός, τι σοβιετικός, όλοι οι στρατοί είναι το ίδιο, άρα αφού ο χιτλερικός έκανε εγκλήματα, σίγουρα έκανε και ο σοβιετικός".
Φυσικά, αυτό εξυπηρετεί όσους θέλουν να ταυτίσουν τον κομμουνισμό με το φασισμό, είναι όμως έτσι; Η ταύτιση του καθεστώτος της αστικής τάξης στην πιο ακραία και φρικαλέα του μορφή με το καθεστώς της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων δεν είναι ανοησία;

 
At 15/10/07 16:44 , Blogger Disposition21 said...

Ο/Η panos193 είπε...

Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες και τα τραγούδια. Θα προσπαθήσω να δώσω μια πιο πιστή μετάφραση :
------------

Σ'ευχαριστώ για τη μετάφραση Πάνο!
Συμφωνώ και με το σχόλιό σου, δεν είναι σωστή η ταύτιση του κομμουνισμού με τον φασισμό, ασχέτως αν η καταστολή ήταν βίαιη, και στα δυο καθεστώτα.

 
At 21/10/07 16:10 , Blogger panos193 said...

Αυτή είναι μια δοκιμή, γιατί δεν μπόρεσα να δημοσιεύσω σχόλιο πρωτύτερα.

 
At 21/10/07 17:52 , Blogger panos193 said...

Επειδή δεν αναφέρεσαι σε κάποια συγκεκριμένη καταστολή, θα σου απαντήσω γενικά. Όπως πιστεύω ότι δεν μπορείς να εξισώσεις τους δύο στρατούς (χιτλερικό και σοβιετικό) λόγω του κοινού χαρακτηριστικού τους ότι είναι και οι δύο "στρατοί", έτσι δεν μπορούμε να εξισώσουμε και τις δύο καταστολές με το σκεπτικό ότι και οι δύο είναι καταστολές. Θα πρέπει να εξετάσουμε και άλλες παραμέτρους, δηλαδή ποιος κάνει την καταστολή, ενάντια σε ποιον την κάνει και με ποιο σκοπό. Τότε, θα δούμε ότι τη μια καταστολή την κάνει η μειοψηφία των εκμεταλλευτών ενάντια στην πλειοψηφία των εκμεταλλευομένων για να διατηρήσει τα προνόμιά της ή για να παλινορθώσει το καθεστώς της εκμετάλλευσης και την άλλη καταστολή την κάνει η πλειοψηφία των εκμεταλλευόμενων ενάντια στη μειοψηφία των εκμεταλλευτών είτε για να τους πάρει την εξουσία είτε για να τσακίσει την αντίστασή τους και να αποτρέψει την παλινόρθωση του καθεστώτος της εκμετάλλευσης. Όσο για την καταστολή εκ μέρους των εκμεταλλευόμενων και τι είδους είναι αυτή, θα θυμίσω ότι ο Μαρξ κατέκρινε την Κομμούνα του Παρισιού γιατί έδειξε ασυγχώρητη μεγαλοψυχία απέναντι στο αστικό σκυλολόι που προσπαθούσε να οργανώσει ένοπλη αντεπανάσταση στο Παρίσι με διαρκείς συνωμοσίες και μια ένοπλη διαδήλωση, το Λένιν που έλεγε ότι η επανάσταση στη Ρωσία θα είναι πολύ πιο αναίμακτη από τη Γαλλική Επανάσταση γιατί θα αποφύγει πολλές άσκοπες εκτελέσεις, γιατί "το προλεταριάτο δεν παίρνει την εξουσία για να εκδικηθεί" και πάλι το Μαρξ που στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης του "Κεφαλαίου" γράφει : "Λίγα λόγια για να αποφευχθούν ενδεχόμενες παρεξηγήσεις. Τις μορφές του κεφαλαιοκράτη και του γαιοχτήμονα δεν τις ζωγραφίζω καθόλου με ρόδινα χρώματα. Εδώ όμως πρόκειται για τα πρόσωπα μόνο εφόσον αποτελούν την προσωποποίηση οικονομικών κατηγοριών και είναι φορείς καθορισμένων ταξικών σχέσεων και συμφερόντων. Η δική μου άποψη που αντιλαμβάνεται την εξέλιξη των οικονομικών κοινωνικών σχηματισμών σα φυσικοϊστορική διαδικασία (προτσές) μπορεί, λιγότερο από κάθε άλλη, να θεωρεί το ξεχωριστό άτομο υπεύθυνο για συνθήκες, κοινωνικό προϊόν των οποίων παραμένει το ίδιο, όσο κι αν μπορεί να υψωθεί υποκειμενικά πάνω απ΄αυτές". Αυτό θα το έλεγα εγώ "κομμουνιστικό ανθρωπισμό". Το μεγάλο λάθος των αναρχικών είναι ότι στρέφονται κατά προσώπων, σε πλήρη αντίθεση με το παραπάνω απόσπασμα του Μαρξ, νομίζοντας ότι χτυπώντας τα πρόσωπα χτυπάνε τους θεσμούς, γι' αυτούς εχθρός είναι ο αστυνομικός και ο κεφαλαιοκράτης σαν πρόσωπα και όχι η αστυνομία και ο καπιταλισμός. Και κάτι τελευταίο : οι μαρξιστές επειδή δεν είναι δογματικοί και επειδή ξέρουν πως οι άνθρωποι είναι προϊόντα των συνθηκών στις οποίες ζουν και ότι "το κοινωνικό είναι διαμορφώνει τη συνείδηση" πιστεύον ότι οι άνθρωποι ζώντας σε άλλες συνθήκες μπορούν να αλλάξουν και επιδιώκουν να μεταμορφώσουν ακόμα και τους πρώην εκμεταλλευτές, αντιδραστικούς και ποινικούς σε νέους ανθρώπους, οπότε βασίζονται πολύ λιγότερο στην καταστολή και πολύ περισσότερο στην αλλαγή των συνθηκών και τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων.
Ελπίζω να μη σε κούρασα πολύ.

 
At 22/10/07 01:18 , Blogger Disposition21 said...

Δεν είναι κουραστικό το σχόλιό σου Πάνο, αντιθέτως είναι πολύ ενδιαφέρον. Όταν αναφέρθηκα σε καταστολή, βεβαίως δεν εννοούσα τη Ρώσικη Επανάσταση, αλλά αυτά που έγιναν αργότερα: σταλινικές εκκαθαρίσεις, οι δίκες της Μόσχας, εισβολή των τανκς στην Πράγα, η ισοπέδωση της Βουδαπέστης, η καταπίεση Πολωνών-Ουκρανών-Ούγγρων-Τσετσένων-Καυκάσιων-Αφγανών κλπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν πρόκειται για πλειοψηφία των εκμεταλλευόμενων ενάντια σε μειοψηφία εκμεταλλευτών. Και δεν μπορώ να κάνω διάκριση όταν πρόκειται για εγκλήματα και μαζική βία, γιατί ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Ακόμα κι αν ο σκοπός διαφέρει (τελείως διαφορετικοί οι στόχοι κομμουνισμού-φασισμού), τα μέσα καταστολής δυστυχώς είναι τα ίδια: βασανιστήρια, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκτελέσεις.

Μακάρι οι μαρξιστές να βασίζονται στην αλλαγή των συνθηκών και τη διαπαιδαγώγηση, όπως λες, κι όχι στην καταστολή. Αλλά, ούτως ή άλλως, δεν φταίει ο μαρξισμός για τις πράξεις του κάθε δικτάτορα που επικαλείται το μαρξισμό για να δικαιολογήσει τις πράξεις του καθεστώτος του.

Αυτά που γράφεις με ενδιαφέρουν πολύ και προσπαθώ να τα συζητώ και με Ρώσους, που είχαν ζήσει στη Σοβ.Ένωση. Ίσως στο μέλλον να κάνω ένα σχετικό ποστ.

 
At 22/10/07 04:18 , Blogger panos193 said...

Θέλω, πρώτα-πρώτα, να ξεκαθαρίσω κάτι : θεωρώ σοσιαλιστικό το καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης μέχρι και το θάνατο του Στάλιν και γιαυτό δεν έχω καμιά διάθεση να υπερασπίσω τις πράξεις της Σ.Ε. αργότερα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως αν μια πράξη του σοσιαλιστικού καθεστώτος πεισθώ ότι ήταν αντίθετη με τις αρχές του μαρξισμού ή στρεφόταν εναντίον του λαού και υπέρ των εκμεταλλευτών δε θα την καταδικάσω.Θα τη θεωρήσω, όμως, λάθος, εγκληματικό αν θέλεις, αλλά όχι έγκλημα, γιατί θεωρώ ότι και ο Λένιν και ο Στάλιν ήταν με το μέρος του λαού και όχι με το μέρος των εχθρών του.
Για τις σταλινικές εκκαθαρίσεις και τις δίκες της Μόσχας μπορούμε να συζητήσουμε αναλυτικά. Ειδικά με τη λέξη "εκκαθάριση" γίνεται μια σύγχυση στα ελληνικά επειδή μπερδεύεται το ρήμα "εκκαθαρίζω" με το ρήμα "καθαρίζω" που σημαίνει εξοντώνω. Νομίζω ότι οι εκκαθαρίσεις ήταν περιοδικές ανασυντάξεις των μελών του κόμματος στις οποίες διαγράφονταν όσα μέλη είχαν κριθεί ανάξια, κάτι που κάνουν και οι δικηγορικοί σύλλογοι στην Ελλάδα, κάθε χρόνο, για να διαγράψουν όσα μέλη τους βρεθεί να έχουν το ασυμβίβαστο.
Στο θέμα του αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, συμφωνώ μαζί σου, ότι ορισμένα μέσα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται, όπως π.χ. βασανιστήρια. Ακόμα και τη θανατική ποινή οι μπολσεβίκοι την είχαν καταργήσει και την επαναφέρανε σαν έσχατο μέσο σε έκτακτες περιπτώσεις που ο κίνδυνος της αντεπανάστασης ήταν πολύ μεγάλος. Σε μια τέτοια στιγμή αποφασίστηκε και η θανάτωση της οικογένειας του τσάρου, αυτού του ανθρωπόμορφου κτήνους που είχε εξοντώσει άπειρους χωρικούς και είχε το τιμητικό παρατσούκλι "Νικόλαος ο Αιματωβαμμένος". Αυτό το τέρας έκανε άγιο η εκκλησία της Ρωσίας.
"Δυστυχώς, τα μέσα καταστολής είναι ίδια" και σ' αυτό συμφωνώ, αλλά (αν εξαιρέσουμε τα βασανιστήρια, ή άλλα, ιδιαίτερα απάνθρωπα, μέσα) τι θα μπορούσε να κάνει κανένας όταν η καταστολή (έστω και η μαζική, αλλά πάντα της μειοψηφίας) γίνεται αναγκαία, λόγω της εξέγερσης της μειοψηφίας; Μήπως θα πρέπει να αφεθεί να καταδυναστεύσει την πλειοψηφία των εργαζόμενων, για να ξαναπάρει τα προνόμιά της; Μα, αν έχει πάρει μαζί της και ένα μέρος του λαού; Σίγουρα, κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί. Και τότε τι πρέπει να κάνει κανείς; Το ίδιο ερώτημα έμπαινε και στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν κάθε γερμανός στρατιώτης ήταν νόμιμος στόχος κάθε αντιφασίστα. Μήπως δεν ήταν παιδιά του λαού οι περισσότεροι, μπορεί να ήταν και αντιφασίστες που δεν τολμήσανε όπως οι άλλοι (εκατοντάδες χιλιάδες, λένε)να αρνηθούν να πάνε στο μέτωπο και ο Χίτλερ τους έκλεισε σε στρατόπεδα θανάτου. ΄Η μήπως όταν οι σοβιετικοί έφταναν να μπουν στο Βερολίνο και βρήκαν μπροστά τους δωδεκάχρονα παιδιά φορώντας στρατιωτική στολή και οπλισμένα, που είχε επιστρατεύσει ο Χίτλερ και τα οποία έριχναν πάνω στους σοβιετικούς στρατιώτες. Τι έπρεπε να κάνουν; Όσο κτηνώδες και βάρβαρο κι αν φαίνεται, έπρεπε να τα πυροβολήσουν.
Και για κλείσιμο (μάλλον προσωρινό) ένα κειμενάκι του Στάλιν από το 5ο μέρος των "Ζητημάτων Λενινσμού" ("Το κόμμα και η εργατική τάξη στο σύστημα της διχτατορίας του προλεταριάτου" : "Γιαυτό η μέθοδος της πειθούς είναι η βασική μέθοδος καθοδήγησης της τάξης από το κόμμα...
...Και τι θα γίνει με τη μειοψηφία αν δε θέλει, αν δε συμφωνεί να υποταχθεί θεληματικά στη θέληση της πλειοψηφίας; Μπορεί άραγε το κόμμα, πρέπει άραγε το κόμμα, όταν έχει με το μέρος του την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας, να αναγκάσει τη μειοψηφία να υποταχθεί στη θέληση της πλειοψηφίας; Ναι, μπορεί και πρέπει. Η καθοδήγηση εξασφαλίζεται με τη μέθοδο της πειθούς των μαζών, σα βασικής μεθόδου επίδρασης του κόμματος πάνω στις μάζες. Αυτό όμως δεν αποκλείει, μα προϋποθέτει τον εξαναγκασμό, αν αυτός ο εξαναγκασμός στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και στην υποστήριξη του κόμματος από την πλειοψηφία της εργατικής τάξης, αν τον εφαρμόσουμε στη μειοψηφία, αφού πρώτα θα ΄χουμε κατορθώσει να πείσουμε την πλειοψηφία. Θα΄πρεπε να θυμόμαστε τις διαφωνίες που υπήρχαν στο κόμμα μας πάνω στο ζήτημα αυτό στην περίοδο της συζήτησης για τα συνδικάτα. Πού βρισκόταν τότε το λάθος της αντιπολίτευσης, το λάθος της Τσεκτράν;(Κεντρική Επιτροπή της συνδικαλιστικής ένωσης των εργατών των σιδηροδρόμων και των υδάτινων μεταφορών). Μήπως στο γεγονός ότι η αντιπολίτευση θεωρούσε τότε δυνατό τον εξαναγκασμό; Όχι, όχι σ΄αυτό. Το λάθος της αντιπολίτευσης βρισκόταν τότε στο γεγονός ότι ενώ δεν ήταν σε θέση να πείσει την πλειοψηφία για την ορθότητα των θέσεών της, και αφού έχασε την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας, άρχισε ωστόσο να εφαρμόζει τον εξαναγκασμό, άρχισε να επιμένει να "περάσουν από κόσκινο" εκείνοι που είχαν την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας"...
... Το ίδιο λέει ο Λένιν στη μπροσούρα του "Για τα επαγγελματικά συνδικάτα" :
"Τότε εφαρμόζαμε σωστά και με επιτυχία τον εξαναγκασμό, όταν κατορθώναμε προηγούμενα να του δημιουργήσουμε σα βάση την πειθώ".

 
At 21/11/07 17:01 , Anonymous Anonymous said...

"Poliusko pole" is the most beautiful song. I love the version of the red army choir.
Claudia
Chile

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home